Het is altijd zo druk in mijn hoofd. Mijn hoofd staat nooit stil. Ik sta altijd aan. Herken je dit soort dingen? Bij jezelf of bij een ander? Ik sprak hier met iemand over en daardoor dacht ik aan deze uitspraak: you can't stop the waves, but you can learn how to surf.

Een hoofd staat nooit stil, het is de kunst te kijken wat je met al die gedachtes in je hoofd doet. Mogen ze er zijn? Zonder oordeel? Zonder dat je moet weten waar ze vandaan komen of wat de oorzaak van die gedachtes is? Durf je te vertrouwen op jouw sufkwaliteiten?

Als je jouw gedachtes kunt waarnemen alsof het golven zijn, dan is het de kunst om van de ene op de andere golf over te springen. De ene golf kalm zodat je even kunt bijkomen, de ander woest en hoog waardoor je de golf bijna in je binnenste waarneemt. Laat het er zijn, zonder oordeel en je gaat ervaren dat het water jou draagt.

Ook al ga je soms kopje onder in jouw golven van emoties, je komt weer boven.

Inzicht krijgen in jouw golven? Stel jezelf dan de volgende drie vragen:

-      Wat voel ik?

-      Waar voel ik dit in mijn lijf?

-      Hoe voelt het?

Ik werd vanmorgen wakker en voelde dat mijn lijf gespannen was. Ik voelde het in mijn handen, ze waren in elkaar gevouwen en mijn pols zat in een kromme houding. Het voelde onprettig. Spanning dus. In mijn hele lijf en vooral in mijn handen en polsen. Ik liet het er zijn, nam 2 minuten de tijd om diep in- en uit te ademen. Mijn handen losjes langs mijn lijf. Mijn ademhaling naar mijn buik. De golf van spanning werd kleiner. En ook al is de spanning niet weg, ik kan er vandaag prima mee omgaan.

Weer een surflesje gehad vandaag.

Heb jij soms het gevoel dat je wordt overspoeld door emoties? Stel jezelf de vragen, laat je emoties er zijn, geef ze de ruimte. De golfen worden vanzelf kleiner. Learn to surf. Een surflesje nodig? Bel me.